"Θέλω να πω πως η ατομική και η συλλογική μας περιουσία,
το σπίτι μας και ο τόπος μας, χτίστηκαν με τον κόπο μας.
Και τον κόπο μας τον πονάμε, Τζάννο μου"
είπε ήρεμα ο Στέφανος Χωρέμης κοιτάζοντας πέρα τη θάλασσα.

Η οικογένεια Χωρέμη, ξεριζωμένη από τη γενέτειρά της τη Χίο, για να γλιτώσει από τη σφαγή του 1822, ξαναχτίζει με επιμονή και πίστη στην πρόοδο τη ζωή της στη Σύρο, όπου στη διάρκεια των χρόνων συγκεντρώνονται πρόσφυγες και κατατρεγμένοι από διάφορες περιοχές της Μεσογείου. Οι οικονομικές δραστηριότητες της οικογένειας συνδέονται με τη ραγδαία ανάπτυξη της Ερμούπουλης και την ανάδειξή της σε εμπορικό και ακτοπλοϊκό κέντρο στα μέσα του 19ου αιώνα.

Ο καιρός κυλά και τα μέλη της οικογένειας, ο Στέφανος και η Σμαράγδα, ο Άλκης και η Ελένη, ο Ζαννής και ο Αντώνης, ο Χαρίλαος και η Ρορώ ερωτεύονται, παντρεύονται, σπουδάζουν στο εξωτερικό, παραθερίζουν όλοι μαζί στο Πισκοπιό, εξελίσσονται παράλληλα με τον τόπο. Μια τραγωδία ωστόσο που ρίχνει βαριά τη σκιά της στην οικογένεια Χωρέμη θα σταθεί η αφορμή για να αναδυθούν έριδες και ανταγωνισμοί ανοίγοντας έναν ακόμα κύκλο στο αδιάκοπο πέρα δώθε των μελών της.

Μια πανοραμική αποτύπωση της ανόδου και της πτώσης μιας πόλης και ενός νησιού, που γίνεται χωνευτήρι διαφορετικών εθνοτικών ομάδων. Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα για το πώς οι μυλόπετρες της ιστορίας διαμορφώνουν την πορεία μιας οικογένειας.

Ξερότοπος ήταν το νησί, τέσσερις χιλιάδες αριθμούσε, όταν η Χίος πριν την καταστροφή της αριθμούσε πάνω από εκατόν είκοσι χιλιάδες. Κι αν οι Χιώτες ήρθαν το ’22, το ’24 ήρθαν οι Ψαριανοί. Γέμισε τότε η παραλία καλύβες, πάνω από χίλιες απλώθηκαν στην αιμασιά. Οι άνθρωποι που κατέφυγαν εκείνα τα χρόνια στη Σύρο ταλαιπωρημένοι ήταν, φτωχοί και δυστυχισμένοι, ωστόσο ήταν έντιμοι βιοπαλαιστές και δημιουργικοί. Χωρίς πολλά λόγια, πήραν τη ζωή τους στα χέρια τους. Πρώτα βάφτισαν τον τόπο όπου εγκαταστάθηκαν Ερμούπολη και μετά τον έφτιαξαν πόλη! Σε λιγότερο από δέκα χρόνια φτιάχτηκαν σπίτια, εκκλησίες, νοσοκομείο, κτίσθηκε και λειτούργησε το Γυμνάσιο Ερμουπόλεως, ιδρύθηκε το πρώτο ταχυδρομικό γραφείο της χώρας, ενώ στα δεκαπέντε χρόνια συντάχθηκε το ρυμοτομικό σχέδιο της πόλης, με εκατόν είκοσι δρόμους και πολλές πλατείες! Γκρεμίστηκαν τότε όλες οι καλύβες της παραλίας κι η Ερμούπολη άρχισε να παίρνει τη μορφή μιας όμορφης πόλης, που απλωνόταν απ’ τη θάλασσα ως ψηλά στους δύο λόφους, την Άνω Σύρο και το Δήλι.